1e bericht
Door: Ina
Blijf op de hoogte en volg Frans en Ina
24 Februari 2011 | Indonesië, Samosir
Hallo allemaal,
1ste bericht. Dag 1 , 20 febr. 2011.
Zondag 20 februari om 12 uur vlogen we naar Indonesië. Op Schiphol vloog de tijd zodat ik( Ina) niet eens aan een aquamassage toe kwam. Het vliegtuig vertrok op tijd en zat vol. Na een drankje en hapje wilden we al om 16 uur gaan slapen omdat we tegen de tijd invlogen en bijna iedereen ging slapen of lezen. Met behulp van een slaappil lukte dat aardig, ware het niet dat mijn achterbuurvrouw na 2 uur een luid gesprek voerde met haar buurman. Ondanks mijn speciale Flyfit oordoppen tegen vliegtuiglawaai, kon ik haar letterlijk verstaan. Ik vroeg of ze zachtjes wilde praten maar ze zei dat ze zelf vond, dat ze niet hard praatte en ging gewoon door. Nou, dan ben je daar klaar mee. Ik heb verder niet meer geslapen. De reis verliep verder goed en om 6.30 uur landen we in Kuala Lumpur.
Dag 2. Maandag 21 febr.
In Kuala Lumpur nog twee uur wachten wat ook weer om vloog. Alle culturen en klederdrachten trekken aan je voorbij. Het was nog één uur vliegen naar Medan op Sumatra. We liepen daar tegen een muur van hitte, 32 gr., op. Het was 9.30 uur in de morgen plaatselijke tijd. Ik had nog steeds mijn legging aan vanwege afkoeling tijdens het slapen in het vliegtuig. Ik kon hen ook niet zomaar uittrekken dus had ik het bloedheet. Het voordeel was dat het goed vocht opnam.
De bus stond klaar en alle 20 reisgenoten waren aanwezig. De jongste van 35 jaar was mijn achterbuurvrouw (hmm) en de oudste is 70 jaar. De reisleider heet Jan en doet deze reis voor het eerst en is 54 jaar. Hij heeft wel veel ervaring als reisleider.
De stad Medan is net als alle Oosterse steden overvol met verkeer. Vooral de brommers met zijspan die daardoor autobreed zijn, scheuren over de weg. Het is een redelijk grote stad. We hadden een pin en geldwisselstop. Verheugd kwamen de meeste mensen weer de bus in met de mededeling dat ze zomaar miljonair waren geworden. 100 euro is ruim één miljoen roepia.
Na de thee verlieten we Medan, de buitenwijken zijn rommelig en vies. Bijna elk huis heeft een winkeltje en veel vrouwen vegen alleen hun eigen straatje schoon zonder het afval op te ruimen.
De kinderen worden met schoolbusjes vervoerd en dragen een mooi uniform. De wegen zijn slecht en zitten vol gaten. Al het verkeer rijdt hard en wil inhalen. Onderweg zagen we veel palmboom plantages voor palmolie. Hiervoor wordt het regenwoud gekapt.
Na 3,5 uur hobbelen kwamen we bij ons hotel aan wat nog niet in zicht was. Meteen stonden er een aantal jongens klaar om onze koffer over de brug te tillen. De meesten van ons dachten, dat kunnen we zelf wel (wij ook). Maar even verder zagen we dat ”de brug” een hangbrug was over een brede rivier aan 2 stalen kabels, 60 meter lang, waar je over de plankjes moest lopen en niet wiebelen. Slechts 6 personen met bagage konden er tegelijk over heen. Het leek opeens wel een “Wie is de Mol” scene . Niet naar beneden kijken en doorlopen. De ECO Lodge was erg eenvoudig. Geen warm water dus koude douche , geen stortbak op het toilet, harde bedden maar wel een klamboe. Het lag aan de rand van het tropisch regenwoud.
We konden eerst genieten van onze eerste bord nasi goreng en daarna even rusten. Later tijdens een welkomstdrankje hebben we ons om de beurt aan elkaar voorgesteld en op verzoek van Jan verteld waarom we voor Indonesië kozen. Wij zijn met 6 echtparen en 4 + 4 alleen gaande mannen en vrouwen. Er volgde een warm buffet. Dat was lekker.
Moe van de lange dag storten we in bed. Maar het oerwoud gaat ’s nachts leven. Een orkest van krekels en andere onbekende geluiden vulden de verwachtte stilte. Weer oordoppen in maar in de nacht om 2:30 uur hoorde ik gebrul bij de voordeur en later ook bij de tuindeur. Dat moesten wel apen zijn. Je ligt er op te wachten wat er gebeurd dus kon ik weer niet slapenen om 5 uur dacht ik dat ik een radio hoorde bij de buren, maar nee, het was oproep tot gebed van een minaret in het dorp verder. Alles is moet wennen. Wij wilden toch een andere cultuur meemaken!
Dag 3,dinsdag 22 febr.
De volgende ochtend 6 uur opstaan en na een toastontbijt gingen we om 7:30 uur in twee groepen met een gids, een JUNGLE TOUR maken op zoek naar de oerang oetangs. We hebben ze van dichtbij gezien en gekiekt. Het was wel afzien want we moesten regelmatig stijl een berg op en af en het glibberde behoorlijk. Wat verwacht je anders in een tropisch regenwond. Ook liet een groep makaken zich zien. Het was wel bijzonder om door zo’n dicht oerwoud te gaan en 2 x door de rivier.
Om 11:30 uur waren we weer terug. Wij doken meteen uitgeput in bed en hebben pas later geluncht. Velen van de groep gingen een brommertocht maken naar een rijstfabriekje en ergens heen waar ze bruine suiker maakten. Wij verkozen om een wandeling te maken door het dorpje en vooral door de achterommetjes. Wat een eenvoud maar wat een aardige vriendelijke mensen. Een vrouw liet zien dat ze cacao bonen droogde. In de rivier wast iedereen zich en ook de afwas wordt erin gedaan. Beseffend en waarderend van onze eigen luxe gingen we terug naar ons hotel/ resort. Van de security hoorden we dat de apen die hier overdag rondhuppelen ’s nachts geen lawaai maken, maar het zijn brulkikkers die soort blaffen. Ook weer een weet .Na het diner en een koude bibberdouche onder de klamboe gedoken. Half twee werd ik weer wakker. Daarna weer niet kunnen slapen. Frans sliep redelijk. Vannacht was het niet zo’n oerwoudorkest als de vorige nacht maar wel die minaret weer om 5 uur. Geen wonder dat ze hier overdag op stoel of bank zitten te hangen uit te rusten.
Dag 4. Woensdag 23 februari.
6 Uur de wekker en om half acht vertrok de bus. Deze keer lieten we de koffers naar de bus dragen. Onderweg hebben we bekeken hoe men de palmolievrucht oogst. Ze zagen ze vanaf de grond met een lange zaagstok af wat heel zwaar werk is. Vrouwen doen dat ook . De bevolking schijnt het maar niets te vinden maar de ambtenaren/ regering en de grote industrieën verdienen er veel aan. Zo gaan de longen van de wereld er aan. Na nog 3 stops zijn we naar het Tobameer gereden waar we om 17:15 uur aankwamen. Ik heb bijna de hele weg met ogen dicht in de bus gehangen. Ik was zo moe, slaperig en lam dat ik af en toe eens keek wat er te zien was. We zijn langs heel veel palmboomplantages gereden . Het land is hier vlak en er zijn wat rijstvelden en kweekvijvers voor goudvissen. Om 17: 45 kwamen we op het eiland Samosir aan dat in het Tobameer ligt. Hotel aan het water. Het meer is ontstaan uit een geïmplodeerde vulkaan. Na het douchen in het dorp gegeten en nu eindelijk mijn verslag doen. Het was een lange dag, het is nu 10:30 uur en Frans snurkt al.
Dag 5. Donderdag 24 febr.
We hebben allebei heerlijk geslapen op een heerlijk bed en zijn daardoor weer wie we zijn.
Het ontbijt bestaat uit thee/koffie, 3x geroosterd brood met omelet en jam. Daarbij nog een plak ananas. Dit elke morgen maar we kunnen ook nasi krijgen maar dat eten we later op de dag wel.
Vandaag een excursie met een boot over het Tobameer naar 3 verschillende attracties. Het heeft allemaal met de Batak cultuur te maken. Vertrek 7:30 uur.
De 1ste na een half uur varen , kregen we uitleg hoe het er aan toe ging in vroeger tijden en hoe de rechtspraak ging. Uitgebreide uitleg over de wrede marteling en onthoofding. Deze praktijken blijken van alle tijden en culturen te zijn.
De Batik huizen met zijn gebogen zadeldaken zijn heel bijzonder en we zijn er ook in geweest.
Verder gevaren naar een dorp waar er traditioneel gedanst werd. Toeristen moesten ook mee doen dus ik schuifelde ook wat mee. ( Eigenlijk niets voor mij ).
Terug met de boot naar een plek voor de lunch. Het uitzicht op het vulkanisch gebergte is prachtig en aan de waterkant liggen rustieke dorpjes. Onder het eten kregen we de eerste regenbui. Vanmiddag naar en ander dorp gevaren waar hele oude begraafplaatsen waren van Batak koningen.
De boottocht was heerlijk maar de rest toeristisch en veel souvenirs te koop.
We gaan zo een eettentje zoeken en deze mail versturen omdat hier in het hotel op dit eiland geen wifi is. De foto’s laten we nog even wachten.
Tot zover. Groetjes van Frans en Ina.
1ste bericht. Dag 1 , 20 febr. 2011.
Zondag 20 februari om 12 uur vlogen we naar Indonesië. Op Schiphol vloog de tijd zodat ik( Ina) niet eens aan een aquamassage toe kwam. Het vliegtuig vertrok op tijd en zat vol. Na een drankje en hapje wilden we al om 16 uur gaan slapen omdat we tegen de tijd invlogen en bijna iedereen ging slapen of lezen. Met behulp van een slaappil lukte dat aardig, ware het niet dat mijn achterbuurvrouw na 2 uur een luid gesprek voerde met haar buurman. Ondanks mijn speciale Flyfit oordoppen tegen vliegtuiglawaai, kon ik haar letterlijk verstaan. Ik vroeg of ze zachtjes wilde praten maar ze zei dat ze zelf vond, dat ze niet hard praatte en ging gewoon door. Nou, dan ben je daar klaar mee. Ik heb verder niet meer geslapen. De reis verliep verder goed en om 6.30 uur landen we in Kuala Lumpur.
Dag 2. Maandag 21 febr.
In Kuala Lumpur nog twee uur wachten wat ook weer om vloog. Alle culturen en klederdrachten trekken aan je voorbij. Het was nog één uur vliegen naar Medan op Sumatra. We liepen daar tegen een muur van hitte, 32 gr., op. Het was 9.30 uur in de morgen plaatselijke tijd. Ik had nog steeds mijn legging aan vanwege afkoeling tijdens het slapen in het vliegtuig. Ik kon hen ook niet zomaar uittrekken dus had ik het bloedheet. Het voordeel was dat het goed vocht opnam.
De bus stond klaar en alle 20 reisgenoten waren aanwezig. De jongste van 35 jaar was mijn achterbuurvrouw (hmm) en de oudste is 70 jaar. De reisleider heet Jan en doet deze reis voor het eerst en is 54 jaar. Hij heeft wel veel ervaring als reisleider.
De stad Medan is net als alle Oosterse steden overvol met verkeer. Vooral de brommers met zijspan die daardoor autobreed zijn, scheuren over de weg. Het is een redelijk grote stad. We hadden een pin en geldwisselstop. Verheugd kwamen de meeste mensen weer de bus in met de mededeling dat ze zomaar miljonair waren geworden. 100 euro is ruim één miljoen roepia.
Na de thee verlieten we Medan, de buitenwijken zijn rommelig en vies. Bijna elk huis heeft een winkeltje en veel vrouwen vegen alleen hun eigen straatje schoon zonder het afval op te ruimen.
De kinderen worden met schoolbusjes vervoerd en dragen een mooi uniform. De wegen zijn slecht en zitten vol gaten. Al het verkeer rijdt hard en wil inhalen. Onderweg zagen we veel palmboom plantages voor palmolie. Hiervoor wordt het regenwoud gekapt.
Na 3,5 uur hobbelen kwamen we bij ons hotel aan wat nog niet in zicht was. Meteen stonden er een aantal jongens klaar om onze koffer over de brug te tillen. De meesten van ons dachten, dat kunnen we zelf wel (wij ook). Maar even verder zagen we dat ”de brug” een hangbrug was over een brede rivier aan 2 stalen kabels, 60 meter lang, waar je over de plankjes moest lopen en niet wiebelen. Slechts 6 personen met bagage konden er tegelijk over heen. Het leek opeens wel een “Wie is de Mol” scene . Niet naar beneden kijken en doorlopen. De ECO Lodge was erg eenvoudig. Geen warm water dus koude douche , geen stortbak op het toilet, harde bedden maar wel een klamboe. Het lag aan de rand van het tropisch regenwoud.
We konden eerst genieten van onze eerste bord nasi goreng en daarna even rusten. Later tijdens een welkomstdrankje hebben we ons om de beurt aan elkaar voorgesteld en op verzoek van Jan verteld waarom we voor Indonesië kozen. Wij zijn met 6 echtparen en 4 + 4 alleen gaande mannen en vrouwen. Er volgde een warm buffet. Dat was lekker.
Moe van de lange dag storten we in bed. Maar het oerwoud gaat ’s nachts leven. Een orkest van krekels en andere onbekende geluiden vulden de verwachtte stilte. Weer oordoppen in maar in de nacht om 2:30 uur hoorde ik gebrul bij de voordeur en later ook bij de tuindeur. Dat moesten wel apen zijn. Je ligt er op te wachten wat er gebeurd dus kon ik weer niet slapenen om 5 uur dacht ik dat ik een radio hoorde bij de buren, maar nee, het was oproep tot gebed van een minaret in het dorp verder. Alles is moet wennen. Wij wilden toch een andere cultuur meemaken!
Dag 3,dinsdag 22 febr.
De volgende ochtend 6 uur opstaan en na een toastontbijt gingen we om 7:30 uur in twee groepen met een gids, een JUNGLE TOUR maken op zoek naar de oerang oetangs. We hebben ze van dichtbij gezien en gekiekt. Het was wel afzien want we moesten regelmatig stijl een berg op en af en het glibberde behoorlijk. Wat verwacht je anders in een tropisch regenwond. Ook liet een groep makaken zich zien. Het was wel bijzonder om door zo’n dicht oerwoud te gaan en 2 x door de rivier.
Om 11:30 uur waren we weer terug. Wij doken meteen uitgeput in bed en hebben pas later geluncht. Velen van de groep gingen een brommertocht maken naar een rijstfabriekje en ergens heen waar ze bruine suiker maakten. Wij verkozen om een wandeling te maken door het dorpje en vooral door de achterommetjes. Wat een eenvoud maar wat een aardige vriendelijke mensen. Een vrouw liet zien dat ze cacao bonen droogde. In de rivier wast iedereen zich en ook de afwas wordt erin gedaan. Beseffend en waarderend van onze eigen luxe gingen we terug naar ons hotel/ resort. Van de security hoorden we dat de apen die hier overdag rondhuppelen ’s nachts geen lawaai maken, maar het zijn brulkikkers die soort blaffen. Ook weer een weet .Na het diner en een koude bibberdouche onder de klamboe gedoken. Half twee werd ik weer wakker. Daarna weer niet kunnen slapen. Frans sliep redelijk. Vannacht was het niet zo’n oerwoudorkest als de vorige nacht maar wel die minaret weer om 5 uur. Geen wonder dat ze hier overdag op stoel of bank zitten te hangen uit te rusten.
Dag 4. Woensdag 23 februari.
6 Uur de wekker en om half acht vertrok de bus. Deze keer lieten we de koffers naar de bus dragen. Onderweg hebben we bekeken hoe men de palmolievrucht oogst. Ze zagen ze vanaf de grond met een lange zaagstok af wat heel zwaar werk is. Vrouwen doen dat ook . De bevolking schijnt het maar niets te vinden maar de ambtenaren/ regering en de grote industrieën verdienen er veel aan. Zo gaan de longen van de wereld er aan. Na nog 3 stops zijn we naar het Tobameer gereden waar we om 17:15 uur aankwamen. Ik heb bijna de hele weg met ogen dicht in de bus gehangen. Ik was zo moe, slaperig en lam dat ik af en toe eens keek wat er te zien was. We zijn langs heel veel palmboomplantages gereden . Het land is hier vlak en er zijn wat rijstvelden en kweekvijvers voor goudvissen. Om 17: 45 kwamen we op het eiland Samosir aan dat in het Tobameer ligt. Hotel aan het water. Het meer is ontstaan uit een geïmplodeerde vulkaan. Na het douchen in het dorp gegeten en nu eindelijk mijn verslag doen. Het was een lange dag, het is nu 10:30 uur en Frans snurkt al.
Dag 5. Donderdag 24 febr.
We hebben allebei heerlijk geslapen op een heerlijk bed en zijn daardoor weer wie we zijn.
Het ontbijt bestaat uit thee/koffie, 3x geroosterd brood met omelet en jam. Daarbij nog een plak ananas. Dit elke morgen maar we kunnen ook nasi krijgen maar dat eten we later op de dag wel.
Vandaag een excursie met een boot over het Tobameer naar 3 verschillende attracties. Het heeft allemaal met de Batak cultuur te maken. Vertrek 7:30 uur.
De 1ste na een half uur varen , kregen we uitleg hoe het er aan toe ging in vroeger tijden en hoe de rechtspraak ging. Uitgebreide uitleg over de wrede marteling en onthoofding. Deze praktijken blijken van alle tijden en culturen te zijn.
De Batik huizen met zijn gebogen zadeldaken zijn heel bijzonder en we zijn er ook in geweest.
Verder gevaren naar een dorp waar er traditioneel gedanst werd. Toeristen moesten ook mee doen dus ik schuifelde ook wat mee. ( Eigenlijk niets voor mij ).
Terug met de boot naar een plek voor de lunch. Het uitzicht op het vulkanisch gebergte is prachtig en aan de waterkant liggen rustieke dorpjes. Onder het eten kregen we de eerste regenbui. Vanmiddag naar en ander dorp gevaren waar hele oude begraafplaatsen waren van Batak koningen.
De boottocht was heerlijk maar de rest toeristisch en veel souvenirs te koop.
We gaan zo een eettentje zoeken en deze mail versturen omdat hier in het hotel op dit eiland geen wifi is. De foto’s laten we nog even wachten.
Tot zover. Groetjes van Frans en Ina.
-
24 Februari 2011 - 13:43
Marloes :
Wat klinkt het allemaal leuk en avontuurlijk! Die hangbrug en brul apen (oh nee, kikkers)! Ik hoop dat jullie de rest van jullie reis beter slapen dan die eerste paar dagen. Is het gezelschap gezellig? Ondanks de eerste confrontatie met die ene reisgenoot in het vliegtuig?
Eet smakelijk en veel plezier vanavond(ik ga nu aan m'n fruit op het werk)
Tot gauw.
Liefs Marloes -
24 Februari 2011 - 13:44
Jack En Marjo:
We hoorden je mail binnenkomen en hebben meteen gelezen.
Jammer van die slechte nachten Ina. We vinden het interessant hoe jullie die cultuur en natuur beleven en blijven jullie volgen.
Lekker warm he?
Fijne vakantie! gr. Jack en Marjo. -
24 Februari 2011 - 15:49
Pieter:
Nou, die radio gaat s'morgens wel hèèl vroeg aan he, dat klinkt ook nog in onze oren.
Dat is toch een lange dag voor die arme mensen !!!
Ja , dat is cultuur opsnuiven ,toch?
Veel reisplezier. -
24 Februari 2011 - 15:54
Math En Nel:
Wat een mooi verslag, jullie zien al heel veel[als je de ogen open kan houden]. een totaal andere wereld.
Ik hoop dat het evengoed nog gezellig is met tekort slaap en het gezelschap.
Dus jullie zitten in de regentijd. maar hopen dat je niet aldoor loop te glibberen. Doe wel voorzichtig.
En nu maar hopen dat je geen brulkikkers meer hoor. wel leuk om mee te maken. Geniet nog maar en tot de volgende keer.
Gr Math en Nel -
24 Februari 2011 - 17:41
Stef En Bea:
Is dit nu vakantievieren of afzien? Wat een belevenissen in deze eerste dagen al. Wij wensen jullie nog veel plezier en kijken uit naar het volgende spannende verslag.
Overigens, wij zitten nu in Spanje, bij Girona en het is hier ook al 22 graden hoor! -
24 Februari 2011 - 18:24
Ingrid En Marja:
Wat leuk om jullie verhalen te lezen. Waren de oerang oetangs in Bukit Lawang?
We leven met jullie mee, want het komt ons allemaal erg bekent voor.
Geniet van de ochtend geluiden en het vroege leven aan Lake Toba.
Er is niets leuker dan als je vroeg wakker bent op je veranda te gaan zitten kijken wat er allemaal gebeurt.
Geniet met volle teugen.
Slelamat Jalan!! -
24 Februari 2011 - 21:14
Josine:
Hey mam en paps!
Wat leuk om jullie verhaal te lezen! Ben benieuwd naar de oerang oetang foto's. Hoe dicht bij waren jullie?
En die hangbrug idd erg leuk zeg wat een avontuur!
Hoe is het gezelschap? Leuke mensen ontmoet?
Slaap lekker ik hoop zonder die blaffende kikkers (zie ze al voor me, kwispelend en al) :)
En geniet!
Dikke knuffel, Josine -
24 Februari 2011 - 21:16
Josine:
Misschien nog leuk om te weten daar in de hitte...
Wij hadden gisteren weer sneeuw! -
24 Februari 2011 - 21:44
John En Ada:
Leuk om jullie belevenissen te lezen.
Geniet van de cultuur daar.
Doe wel voorzichtig met al die glibberigheid en hangbruggen, want je weet... je hebt zo iets gebroken!!! -
24 Februari 2011 - 22:27
Annemiek,:
Ik begrijp dat het afzien is maar ook genieten. Als het genieten maar de boventoon voert. Veel zien en beleven. Thuis maar weer uitslapen.
Liefs en groetjes van ons,
Simon en Annemiek. -
24 Februari 2011 - 22:32
Lisette:
Hee lieve pap en mam,
goed om van jullie te horen, ik heb al vaak aan jullie gedacht deze week. Als je wakker wordt van de brulkikkers dan weet je dat je echt op vakantie bent. Ik hoop dat jullie er wel helemaal van kunnen genieten, neem anders nog maar lekker een slaappil mam. Je moet wel uitgerust zijn!
Ik mag een presentatie geven in Praag, vind het nu al spannend!
heel veel liefs en groeten uit Kerkrade,
Lisette -
26 Februari 2011 - 19:55
Jos En Ton:
Zou wat voor mij zijn, die wiebelende brug!!!! Maar het lijkt me wel een hele ervaring. Genieten jullie maar lekker en we hopen dat je niet al te vaak zo slecht slaapt. Liefs Ton en Jos. -
27 Februari 2011 - 10:30
Jannie:
Hallo Ina en Frans,
Jullie maken een prachtige tocht als ik het zo lees,als je terug bent Ina, dansles nemen.
Vind het erg leuk jullie tocht zo te kunnen volgen.Gisteren waren Jan en Annie op de koffie, heb Jan ook jullie adres gegeven.Hier is het rotweer,dus geniet maar van de warmte.Kik uit naar jullie foto,s.
gr. Jannie
-
01 Maart 2011 - 10:31
Agnes En Rob:
Hallo Frans en Ina,
Hoe gaat alles bij jullie daar in den verre landen. Ik neem aan dat jullie je uitstekend vermaken en het ongetwijfeld warmer zullen hebben dan wij hier in het hoge noorden. Jullie missen niets hoor. Afgelopen zaterdag en ook de zondag was het heel slecht weer. Ja, zoals gebruikelijk beginnen wij Hollanders daar meteen weer over te zeuren. Maar het is ook altijd wel weer een binnenkomertje, ja toch??
Hebben jullie al veel gezien en hoe gaat het met het eten en drinken zijn jullie er al helemaal op ingesteld of gaat alles nog rustig aan met het eten en drinken.
Ina ben je al helemaal gewend aan je nieuwe fotocamera. Lijkt me wel geweldig om alles nu helemaal goed uit te testen. Leuk joh! Ongetwijfeld ga je er een mooie reportage van maken. Misschien is dit voor jullie maar eenmalig dat je in die hoek van onze aardbol kom en moet je dan zeker alles goed vastleggen.
We hebben onlangs een nieuwe monitor van LG (22") voor onze computer aangeschaft . Als je nu een bericht vanuit het verre oosten naar ons toe stuur kunnen we dat nu zeker zonder bril lezen.
Tot horens en veel plezier verder.
Dikke kus van ons en de hartelijke groeten.
Agnes en Rob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
