6e Bericht Naar Bali

6de bericht , Vrijdag 11 maart. Breaking News.

Hallo allemaal,
Het is een heel andere tijd dan gewoonlijk om ons verslag te doen. Om 16:30 uur , Hollandse tijd 7 uur vroeger werd een groepsgenoot gebeld over de aardbeving en tsunamie bij Japan. Het gonst hier van de geruchten. De een blijft rustig in de zon liggen aan het zwembad en anderen hebben de kaart er bij gepakt om onze risico’s in te schatten. Frans denkt dat het wel mee zal vallen maar ik ga toch mijn koffer inpakken voor het geval dat. De beelden over Japan op CCN zien er verschrikkelijk uit. Iemand van het hotel kwam zojuist langs en zei, dat er voor Bali nog geen alarm is en als er voor dit gebied gevaar dreigt, we naar de lobby moeten gaan. Ik zou toch blij zijn als de toestand voorbij is want op dit avontuur zit ik niet te wachten. Wordt uiteraard vervolgt.
Ik vervolg mijn verslag.

Dag 17 dinsdag 8 maart.

Wij hadden een hele lange reisdag naar Malang. Hoofdstad van Oost Java. Wel een fotostop gehad bij de rijstoogst. De laatste 2 uur reden we door de bergen met bossen en rijstterrassen.
In Malang hadden we weer een heel luxe hotel. Alleen ’s morgens weer het luchtalarm van de imam en heel lang. Wij hadden een kamer op de 6de verdieping, dan vang je ook al dat lawaai op.

Dag 18 woensdag 9 maart.

Eerst bezoek aan de stad. Onze gids( die uberhaubt hier nergens geweest is en alles uit zijn informatiemap moet hebben) wist de weg niet naar iets interessants dus waren het verloren uren.
Vervolgens naar de Bromovulkaan gereden. Op een bepaald punt konden we niet meer verder met de grote bus.
Toen met 10 personen in een klein busje helemaal naar boven gereden. We mochten alleen bagage mee voor één nacht en warme kleding voor de vroege ochtend. De Bromo is nog in december uitgebarsten en over een heel groot gedeelte van de berg lag een laag donker grijs grind / stof. Vooral op de landerijen en een deel van de wegen. Van de daken was het kennelijk al weer afgespoeld. We reden door de wolken omhoog op een hele smalle weg vol bochten. Ik had het zweet in m’n handen. Brrrr eng.
Van de lokalen hoorden we dat nu de toestand van de Bromo niet normaal is. Hij is erg actief. Boven gekomen zagen we inderdaad hele grote grijze, licht en donkere wolk uit de vulkaan komen. Heel onregelmatig. Na de lunch om 16 uur gingen we met zijn allen naar beneden, zo’n 100m. Om ons heen waren de bomen geknakt en er zat geen blad aan. Het leek een verschroeide aarde. Beneden was het vlak en hebben we tot op 1,5 km van de krater gelopen. Soort maanlandschap. De uitbarstingen waren soms hevig en de grond trilde. Enorme rookpluimen kwamen er uit. Stof, water en zwavel. We konden dus niet de trappen op om in het hart van de aarde te kijken. Dit was even spectaculair en een unieke beleving.
Onder het diner weer enorme knallen, wij naar buiten en zagen het vuur er uit knallen en een hele oranje gloed. Ook de lokalen waren aan ‘t filmen.
Wij zijn heel vroeg naar bed gegaan omdat ik erg moe was, hoofdpijn had en met een dosis pillen een goede nacht wilde maken. Ons verblijf daar was zeer primitief, we hadden niet eens stromend water maar gelukkig nog wel een flesje.
Dag 19 woensdag 10 maart.
Om 24 uur werden we wakker van een enorme knal van de vulkaan, de hele avond trilde de ramen en deur al. Zelf heb ik er door mijn oordoppen en pillen niet veel van gemerkt.
Om 3:45 uur opgestaan ( ik ben weer hersteld) om naar de zonsopkomst te kijken vanaf een speciaal uitzichtpunt. Wij hebben daar allebei nog een warme muts gekocht en ik wanten want de temp. kon rond het vriespunt zijn. Om 4.15 uur met een krappe Jeep naar boven. Het was bewolkt maar we vermoeden dat we op 2400m hoogte wel boven de wolken uit zouden komen. Na 15 min. crossen in donker werden we uitgeladen en moesten we verder nog een half uur de berg op klimmen. Dit had onze gids niet verteld , anders hadden we de zaklantaarn wel meegenomen. Ik liep achter Joop aan die er altijd een bij zich heeft. Het was pikdonker. Hij riep waar we op moesten letten, boomstronk, grote steen, glad stuk, treden ver uit elkaar, bukken voor omgevallen boom enz. Boven gekomen was het nog steeds bewolkt en dat bleef ook zo. Toch hebben we het licht worden, speciale foto’s kunnen nemen. De natuur kan je niet dwingen. Jammer maar het was toch heel bijzonder. De hele meute weer naar beneden de jeeps in. De Bromo brulde en spoog nog steeds. We gaan nu naar veiliger oorden. (Denken wij.)
Met de busjes gingen we weer naar beneden. Ik zat voorin een had nu prima zicht over het grijze landschap waar de lente uitjes en kool al weer geplant zijn. In de grote bus overgestapt en een lange tocht voor de boeg naar de boot om naar Bali te gaan. Veel door vlakke rijstvelden en onverwacht ook door Kraksaan gereden. (Hans we hebben foto’s gemaakt.) Niet gedacht dat er hier zoveel vlak land was. Om 15 uur bij de boot , om 16 uur over, jammer dat het regende. Bali opgekomen ziet er meteen al heel anders uit. Het is “het Godeneiland “ en dat zag je meteen aan de offeraltaartjes die overal staan. Het geloof hier is Hindoeïsme. We zitten in Lovina Beach aan de noordkant van het eiland. Het hotel is heel sjiek. We hebben een bungalowtje en niet te geloven, een tuintje in de badkamer.
Moe maar voldaan na een heerlijk diner doken we te bed.

Dag 20 vrijdag 11 maart.

Vanmorgen hebben in de zon een hele wandeling gemaakt langs het stand. Dat ziet er vervuild uit. De hotels hebben Zwembaden, dus wij ook. Vanmiddag liggen zonnen op een ligbed tot “Het bericht” binnen kwam. Inmiddels wordt het donker , 18.45 uur, en gaan we naar het restaurant. CCN geeft nog steeds beelden waar je niet vrolijk van wordt.
Gisteren las ik op de Bromo, “one life live it”. Dat doen wij ook en hopelijk jullie ook.
Tot zover en wordt vervolgd.

Veel liefs en hartelijke groeten
van Frans en Ina