Varanasi

Dag 11
27-10-2014 Varanasi.
(Inmiddels zijn we weer gezond en wel thuis en heb nu pas tijd om de verslagen uit te typen).
We hadden een hotel dat 7 km van het oude centrum aflag.
Deze dag begonnen we met een bezoek aan Sarnath. Met de bus reden we naar een van de meest belangrijkste bedevaartsoorden voor het Boeddhisme. Het is de plaats waar Boeddha (550 v. Chr. ) Zijn eerste leer, de Dharma, uitsprak tegen zijn 5 discipelen. Dit deed hij in een park, wat nu het hertenpark heet. In het park liggen nog vele ruines vanwege de verovering en verwoesting door de moslims in de 11de eeuw. Er staat nog wel een hele grote massief stenen stoepa.
Pelgrimages uit hele wereld komen naar deze plaats, ook zoals nu. Groepen in het wit gekleed lopen een aantal rondes.
We begonnen bij een vrij nieuw, Tibetaans of uit Myamar, gebedsplaats met een groot beeld van Boeddha in het midden, gebedsvlaggetjes erom heen en daaromheen een omloop met grote gebedsmolens. Daar loop je kloksgewijze omheen en draai de molens en bidt de mantra.
Hier was een hele groep Vietnamesen die o.a. met ons op de foto wilden. Als je de klok luidt, die er stond en overal aantreft bij boeddhistische tempels(tjes), betekent dat je Boeddha groet. Je vouwt je handen en buig. Vervolgens bezochten we een hele mooie Tempel met prachtige fresco’s in zoete kleuren. Na dit bezoek en rondwandeling door het park bezochten we het archeologisch museum van Sarnath. Hier staat het o.a. symbool van India, wat op elk bankbiljet staat, n.l. de 4 leeuwenkoppen.
Buiten wachten veel souvenirverkopers ons op en ook jonge moeders met een kindje op de arm. We lopen door.
De volgende stop is bij Heiligdom met een heel groot Boeddha beeld uit Thailand in Mahindra Garden. Prachtig aangelegd met lotusbloemen in de vijvers ervoor.
Toen de terugweg door de buitenwijken van de stad Varanasi. Het was verstopt door het vele verkeer en koeien op de weg. Zo konden we veel te zien van het dagelijks leven vanuit de hoogte van de bus. De koeien struinen de vuilnis af op zoek naar eten. Helaas is veel verpakt in plastic. Dat krijgen ze zo in grote hoeveelheden naar binnen wat zeker slecht is voor die heilige koeien. Volgens Yda worden ze te veel aan hun lot over gelaten.
Tussen de middag hadden we genoeg ruimte voor de lunch in ons hotel en het vorige verslag verstuurd.
Om 15 uur vertrokken we met de bus naar het oude centrum. Daar bezochten we eerst de Tempel van Moeder India. Binnen was een grote bronzen plaquette van India. De gids liet de stroom van de heilige rivier de Ganges zien die in deze plaats van essentieel belang is.
Varanasi heeft 1,2 miljoen inwoners. De riksja’s stonden klaar en even later reden we in colonne naar het oude gedeelte. Het verkeer is een grote chaos en alles en iedereen toetert. In een bredere straat reden we langs winkels met alleen maar kleding d.w.z. sari’s en sjaals. Deze genieten grote faam bij de pelgrims, ze zijn prachtig van kleur en zeer rijk gedecoreerd met paletjes en alles wat glimt.
Het laatste deel moesten we lopen richting de rivier de Ganges. Hier liggen de Ghats, het zijn de trappen die je afdaalt naar de Heilige rivier.
Over een afstand van 7 km liggen er van deze Ghats langs de Ganges en er zijn zo’n 10.000 tempeltjes. De rivier buigt dit stuk namelijk af naar het noorden en men gelooft dat dit stuk meer heilig is omdat het noorden naar het hiernamaals wijst.
Als het kan, dient een Hindoe gelovige één maal in zijn leven Varanasi te bezoeken en de handel speelt hierop in. Er komen in en rond Varanasi zo’n 150.000 pelgrims per dag.
Men gelooft, dat als je hier gecremeerd wordt je rechtstreeks in het Nirvana komt.
Er vinden in dit gedeelte zo’n 200 crematies per dag plaats.
De belangrijkste Ghats liggen bij het centrum en er staan een paar heiligdommen. In aanloop daar naar toe kijk je je ogen uit naar de verscheidenheid van mensen. Opvallend zijn de bedelaars, leprozen en de Sadhu’s.
Aan de rivier wordt geofferd en gebeden. Wij hebben een hele wandeling gemaakt langs de oever. Daarna met de gids hebben we een hele wandeling gemaakt door de straatjes van de binnenstad. Het is er oud, vies, maar vooral erg smal. Veel kleine tempeltjes en winkeltjes van 1 meter breed. Toen we weer terug liepen en in de buurt van de Ghats waren lagen er grote stapels hout. Dit voor de verkoop voor de crematies. Het wordt gewogen en is duur. Voor een crematie is 350 kg nodig. Niet iedereen kan dit betalen en daarom worden ook wel lichamen zonder crematies in de rivier gelegd.
Het werd schemerig, er lag er een boot voor ons klaar om de crematies vanaf de Ganges gade te slaan. Vele boten meerden af. Als je niet beter wist, zou je denken dat het de sfeer had van een Prinsengracht concert. Vanuit de verte mag je foto’s nemen maar uit respect niet van dichtbij.

Al gauw zagen we de ceremonie van de crematie. Het lichaam, gewikkeld in doeken en een oranje kleed erover, wordt op een baar van bamboe aangedragen. Dan wordt er een rituele ceremonie gehouden door directe nabestaande o.a. aan de waterkant. Dan dragen ze het naar de klaar staande stapel hout en steken ze het vuur aan. Het gebeurt allemaal zeer respectvol.
In de tijd dat wij toe keken waren er 14 crematies bezig op de belangrijkste Ghat. Het was een zeer bijzondere ervaring die niet te beschrijven is. Als de crematie, die ongeveer 1,5 uur duurt, voorbij is worden de resten aan de Ganges toevertrouwd en meegenomen.
We voeren verder. Yda deelde offerbakjes uit met een kaarsje uit voor diegene die een wens wilde doen. De meeste van ons lieten het bakje met brandende kaarsje te water en deden een wens. Er waren nog bakjes over. Ik had nog een grote wens en hoop dat deze ook in vervulling mag gaan.
Ik vond het toch een ontroerend moment. Is hoop en dankbaarheid religie, of andersom? Waarom geloven zoveel mensen, in het nut van rituelen, naar het onbekende? Het gaat door je heen tijdens de reis, waar de hele samenleving bezig is met vereren en vooral tijdens deze grote ceremonies.
Daarna voeren we naar de kant en maakten we van dichtbij de ceremonie mee van het “ danken van de dag”. Op 7 heilige podia staan priesters en het gaat gepaard met muziek, bellen, en wierrook.
Toen wij weer op de Ghats stapten was het zo’n beetje afgelopen en begaf iedereen zich naar de binnenstad. Wat een hectiek, onze riksja’s stonden klaar en na een spannend ritje kwamen we bij de bus die ons na een zeer boeiende lange dag weer bij het hotel afzette.
28-10-2014 Varanasi.
Om 4:45 uur ging de wekker want om 5:30 uur vertrok de bus opnieuw naar de Ghats. We gaan de zonsopkomst op de Ganges meemaken en het ontwaken van de stad.
Er liggen een verbazingwekkende hoeveelheid mensen, daklozen of misschien pelgrims, langs de openbare weg te slapen. Vele mensen begeven zich naar de Ghat en wij, toeristen nemen daarna de boot. We hebben weer een bijzonder zicht op Varanasi. De zon komt op en beschijnt met een roze gloed, over het met dauw bedekte water, naar de ontwakende stad. Het doet mystiek aan.
Op de Ghats zijn de Hindoe gelovigen bezig met rituele baden in de heilige rivier. Zij hopen door onderdompelingen, verlost te worden van zonden en daarmee de bevrijding uit de heilloze cyclus van geboorte, sterven en wedergeboorte, naderbij te brengen.
De vrouwen dragen een speciale sari en doen daarna een droge aan. De mannen dragen tijdens het baden een lendendoek. De kracht voor het hiernamaals is kennelijk sterker dan het besef dat de Ganges enorm vervuild is door van alles wat je kan afvoeren, van huisvuil tot giftige chemicaliën aan toe.
De Ganges is hier 500 meter breed en er zit wel een behoorlijke stroming in. Totaal is hij 2500 km lang. We houden handen binnenboord.
We hebben goed zicht vanaf de boot op de ochtend ceremonie nl. het verwelkomen van de dag.
Op het belangrijkste plein staan weer op de 7 podia, priesters. De belangrijkste in het midden. Hij zingt en doet voor. De anderen volgen. Het was weer druk met bootjes en we hadden er goed zicht op.
Toen we weer op de kade kwamen hebben met de gids weer een wandeling door de oude binnenstad gemaakt. De rook blijft hangen in de nauwe straatjes. Die zijn meestal zo’n 1,5 meter breed. Een van onze groep werd bijna plat gedrukt toen een koe om wilde draaien. Het is goed dat we een gids hebben want je kan makkelijk verdwalen in deze doolhof. We ervaren het als zeer bijzonder.
Terug in het hotel wachtte ons een heerlijk ontbijt. Daarna konden we mee naar een werk- en verkooppunt van zijden artikelen. Het weven met zijden is zeer ingewikkeld en op de handweefgetouwen heel arbeidsintensief. Tijdens de verkoop hebben de meeste wel iets moois gekocht, ik een mooie sjaal.
Om 12 uur hadden we een afspraak bij een glasblazerij. We zagen dat ze van staven glas, kralen maken. Stuk voor stuk smelten en draaien, en vaak een andere kleur en of patroon toegevoegd. Het gebeurde in een kelder waar slecht geventileerd werd. Zij produceren toch zakken vol met kralen in de kleuren blauw, rood enz.
In de winkel boven hadden ze een enorm assortiment. Ik heb het bescheiden gehouden en 2 kettingen gekocht.
Na de lunch in het hotel gingen we met een stel naar een bazaar voor souvenirs. Dat viel tegen, we hebben een heel stuk gelopen in de hitte maar er was niets leuks. Veel verkeerslawaai van getoeter. Toen met de riksja terug en hebben we in een modern winkelcentrum aangedaan. Daar wel geslaagd en boven op het rustige dakterras eens heerlijk koffie gedronken.
‘s Avonds hebben we met een stel een Pizzeria opgezocht. Dat was weer eens wat anders en lekker.
Op tijd het bed gegaan want morgen weer vroeg op 5 uur voor de reis naar Nepal.
Tot zover
Lieve groeten van Frans en Ina.