Naar Nepal

30-10-2014 Naar Lumbini in Nepal.
We hebben een lange reisdag voor de boeg, zo’n 400 km te gaan. Daarom vertrokken we om 6 uur. De grote wegen zijn tweebaans en gaan door alle centra van de dorpen en plaatsen heen. Ze zijn slecht met veel kuilen en er dwarrelt van alles op de wegen aan verkeer. De bussen en vrachtverkeer kan ik zo met mijn hand aanraken bij het passeren. Het verkeer in India en Nepal rijdt links. Door de drukte of gewoonte wordt er heel veel getoeterd, ook als verkeer bijna stil staat omdat doorgang in de dorpen voor verstoppingen zorgt. We hadden eerst een plaats op de voorste bank in de bus maar omdat we zo zigzaggend door het verkeer bewogen en het regelmatig maar net aan goed ging, zijn we maar naar achteren gegaan.
Ik wilde nog aan mijn verslag werken maar dat was onmogelijk. Dan had ik als een spastische moeten gokken op welke toets mijn vinger neer kwam en dan een paar keer verbeteren. Helaas, maar dan liever uitstel.
Toen we na een paar uur weer door een plaatsje reden hadden we een fotostop, benen strekken en konden op de markt wat fruit kopen. De kraampjes zijn uitbundig versiert want het is nog steeds feest. Het einde van het feest van het Licht.
We hebben bananen gekocht.
Aan de overkant van de weg zag ik het mooiste huis, wat ik tot nu toe, in India had gezien.
Het lijkt veel op een Vietnamese versie. Het gezin stond ervoor. Ik gebaarde of ik een foto mocht maken. Dat mocht, terwijl meneer in zijn ondergoed erbij stond. Ik liet het resultaat zien. Ze waren trots en ik heb ze geprezen dat het huis en zijn familie er zo mooi uitzagen. Meneer vond het ook en vroeg of ik nog een extra foto wilde nemen van zijn zoontje. Natuurlijk, de erfgenaam is heel belangrijk. Toen vroeg ik of het huis zijn eigendom was. Inderdaad. Vervolgens vroeg ik wat zijn beroep was. Dat was handelaar in rijst, graan en groente. Mijn conclusie was, dat je het hier niet van het handwerk moet hebben. Vermoedelijk behoor je tot een hogere kaste. De verschillen zijn groot.
Hoe noordelijker we gaan des te groener het wordt. Meer rivieren dus meer water. Er zijn hier uitgestrekte rijstvelden en het is ook oogsttijd. Op het platteland zijn de huisjes en boerderijtjes erg eenvoudig.
De koeienpoep wordt vermengd met stro van het rijst en daar worden plakkaten van geplet en te drogen gelegd, in grote hoeveelheden, langs de weg. Het is het brandstof om te koken en misschien voor warmte als het winter wordt.
Bij sommige rivieren waren ook heilige plaatsen. Drommen mensen gingen er heen met offers. Eén van de offers in deze tijd van het jaar is de suikerriet.
We hebben een keer een sanitaire stop gehad en een keer voor de lunch om 14:30 uur.
Om 18 uur toen het al donker was kwamen we bij de grensovergang. Alle bagage moest uit de bus. De formaliteiten duurden erg lang maar uiteindelijk konden we door een stukje niemandsland de grens overlopen. Daar stond een Nepalese bus en nieuwe crew voor ons klaar en bracht ons naar het hotel in Lumbini.
Het was inmiddels 21 uur en we moesten nog eten. Het buffet stond klaar en daarna wachtte ons
bed ons op.
We hebben India achter ons gelaten en zijn benieuwd wat Nepal ons brengen zal.
op 31-10-2014 Naar Sauraha.
De wekker stond alweer om 6 uur. Ons eerste bezoek vandaag was aan de geboorteplaats van Boeddha. Om rust aan die plaats te bieden moesten we de laatste 2 kilometers er per riksja heen rijden. Het is een bedevaartsoord. Op blote voeten mocht je het terrein betreden.
Grote groepen monniken en Aziaten zaten te bidden, op een voor hun belangrijke plek. We kennen uit andere geloven ook dergelijke plaatsen op de wereld.
Het weer is nog steeds heerlijk. Geen wind en 25 graden.
Na dit bezoek reden we langs enorme rijstvelden, er staan meer gekleurde stenen huizen, het is ruimer langs de kant van de weg. De straten zijn een stuk schoner en de bergen kwamen langzamerhand in zicht.
In een bergrestaurant hebben we koffie gedronken. Het was een heel bijzondere uitspanning, gerund door één gezin. Alles in een ruimte, zo zag je hoe alles bereid werd. In onze ogen zeer primitief.
De geslachte kippen hingen aan het plafond, wilde je de niertjes extra, dan werden die eruit gehaald. De lokalen die hier aten kregen het op een grote metalen schaal. Iedereen kreeg hetzelfde. Ze aten met hun rechter hand en de zoon des huizes kwam regelmatig langs om bij te vullen tot de klanten voldaan waren. Ook verzorgde hij de drankjes.
Ik knoopte een praatje aan met jongens aan een tafeltje naast ons. Ze aten een soort broeder met kruiden, verschillende soorten gewokte groenten met sausjes een geroosterde kipstukjes. Dit alles voor de prijs van 2 euro.
Onze reis ging verder door een bergachtig gebied en voor de lunch waren we in ons volgende resort.
Het ziet er geweldig uit en ligt in een tropisch aandoende tuin. Heerlijk rustig.
Na het eten en omkleden hadden we een rit met een ossenwagen. Met 5 wagens reden we naar een plattelandsdorpje van de Tharu stam. Ze zijn het gewend om door toeristen bekeken te worden en gaan rustig door met waar ze mee bezig zijn. Ook hier een grote eenvoud, wel fotogeniek.
Bij de dorpspomp waren 2 jonge meiden bezig met iets aan het schoonmaken. Er stond vlakbij ook een koe die poepte. Waarna het meisje zo de poep met haar handen oprolde en naar de zijkant verplaatste zodat de koe er niet in zou staan. Dan gewoon weer handen wassen en doorgaan. We hebben daar ook nog een klein museum bezocht over hun geschiedenis. Toen weer rustig met de ossenwagen terug naar het hotel. We kwamen zelfs nog een bereden olifant tegen.
Na de koffie of thee, trad er een traditionele Tharu dansgroep op van 20 jongens. Leuk, en natuurlijk moet je op het laatst ook meedoen. Vooruit.
Het buffet slokt bijna de hele avond op en staat de nacht weer voor de deur.