Pokhara trekking en Kathmandu

2-11-2014 Pokhora Trekking
Deze morgen maakten we een Trekking van 15 km.
Met de bus reden we eerst naar een uitzichtpunt bij een hoger gelegen tempel. Daar hadden we goed zicht op “De Fishtail” van 6900 m hoog. Dit en andere bergtoppen steken boven het Anapura gebergte uit. De witte toppen steken af bij de hel blauwe lucht. We treffen prachtig weer.
Nadat we op 1300 m hoogte waren afgezet, begon de klim naar 1600 m. hoogte. Door de vergane conditie en de ijle lucht waren de “pufmomenten” zeer dierbaar. Na een uur waren we op hoogte. Het uitzicht was zoals je in Nepal verwacht. De trekking liep zeer glooiend naar beneden over een verhard breed pad. Het was er stil, mooi uitzicht, 23 gr. het liep licht dus alles viel mee. We hebben er erg van genoten. Onderweg foto’s genomen van de pittoreske huisjes langs het bergpad en zijn bewoners.
Bij een dorpje beneden wachtte, na 4,5 uur wandelen, de bus ons weer op.
Een stel van onze groep die de trekking niet konden doen, hebben een kort stukje gelopen en in een boot op het meer gevaren. “Ook leuk”, zeiden ze.
Na een douche en de lunch hebben Frans en ik heerlijk rustig wat leuke souvenirs gekocht o.a. 3 mandala’s na flink onderhandelen. Een met een platte grond van een Stupa.
Bij een Mantra bidt je ”Oh mani pedi Hung”, het betekent, “Oh jij Juweel op de lotusbloem”. Daarmee wordt Boeddha bedoeld. Het wordt steeds herhaald. We hebben het de verkoper laten opschrijven. Hij kon beter mandala’s tekenen.
We hadden hier een prachtig hotel met zwembad maar te kort tijd om hier gebruik van te maken.
3-11-2014 Naar Kathmandu
Een rit van 200 km voor de boeg, langs rivieren en door de bergen. Kathmandu ligt op 1350 m. hoogte in de Kathmandu vallei. Er wonen daar 4,2 miljoen mensen waarvan 2 miljoen in de oude stad.
Het was weer een lange rit. De gids en Yda vertelde ons onderweg wat wetenswaardigheden van dit land. De gemiddelde leeftijd van de man is 68 jaar, van de vrouw 66 jaar. Kindersterfte is hoog. De ziektes die hier vaak voorkomen zijn TBC en diabetes. De mensen hebben een ongezonde eenzijdige voedsel. De hygiënische omstandigheden zijn slecht. Ze roken erg veel. Langs de wegen veel uitlaatgassen. Er zijn geen spoorwegen in Nepal. Al het vervoer van goederen en mensen gaat over de weg. De belasting op gewone auto’s is 250 %.
Belasting op inkomen voor de arme klasse, geen. Ze hebben ook bijna niets.
50 á 60 % leeft onder de armoedegrens. De middeninkomens betalen 10 % en de hoge 15%.
Ze hebben een dag, zaterdag, per week vrij. Maar ze hebben 145 vrije dagen voor Hindoe festivals. We reden ook 3 x een feestende menigte voorbij. Een ervan was voor de heilige plant, de basilicum.
We maakte een fotostop bij een hangbrug, daarover zijn we naar de overkant gelopen en terug. Er zijn er 3000 van. Nepal heeft zo’n 5000 bergen.
Voor we in Kathmandu aan kwamen bezochten we de mooiste Boeddhistisch Tibetaanse tempel, de Swayanbhunath Stupa, ook wel apentempel genoemd vanwege de vele Makaken die er rondlopen.
Inderdaad heel mooi. Toen naar het oude centrum van Kathmandu.
Het was nog een stuk lopen door open gebroken straten, maar toen we er waren was het volgebouwd met houten tempels en paleizen.
We bezochten en kregen uitleg van de gids, o.a. over de Living Goddes.
Zij is een uitverkoren meisje die aan strenge eisen voldoet. Op drie jarige leeftijd trad deze 9 jarige Kumari in en zit opgesloten in een oude binnenplaats. Als er genoeg mensen staan en genoeg betaald hebben verschijnt ze, op een wenk van een oude man die ook bij het raam zit, voor het open venster op de eerste verdieping. Zo ook bij ons. Je mag volstrekt geen foto’s van haar nemen maar buiten wel een ansichtkaart kopen.
We wisten van het bestaan niet af en vinden het een vorm van psychische kindermishandeling. Ze mag niet naar school en haar ouders komen 2x per jaar haar opzoeken. Met festiviteiten wordt ze op een draagstoel door de stad gedragen. Ze treedt pas weer af voor een volgende als ze ongesteld wordt. Het leven daarna is niet zo rooskleurig want er hangt hier weer een bijgeloof aan.
Wij zijn verder door, het bijna open luchtmuseum van tempels, paleizen en pagodes, gelopen. Alles rijk gedecoreerd met houtsnijwerk . Het begon intussen te schemeren en door de lichtjes die overal verschenen werd het sprookjesachtig mooi.
Yda had geregeld dat de bus aan de andere kant van het centrum zou staan. Ze wilde ons de sfeer laten proeven van een van de meest gefascineerde steden ter wereld. Daardoor konden we een hele wandeling maken door het oude winkelgebied met de vele smalle kleurrijke winkeltjes die fraai verlicht waren. Heel leuk.
Voldaan van de lange dag kwamen we in ons hotel aan. Een voormalig gerestaureerd paleis, een prachtige ambiance waar een overheerlijk diner, á la Carte, wachtte.